تسجيل الدخول

مشاهدة النسخة كاملة : دليل المعلم (بشتو)19 شرح المسائل الأربع(هدي السلف في العمل بالعلم)


أبو زكريا
_13 _January _2015هـ الموافق 13-01-2015م, 01:32 PM
هدي السلف في العمل بالعلم
· كان من هدي أئمة الدين رحمهم الله الحرص على العمل بالعمل.
o قال الإمام أحمد:ما كتبت حديثاً إلا وقد عملت به.
o وقال سفيان الثوري: ما بلغني عن رسول الله صلى الله عليه وسلم حديث قط إلا عملت به ولو مرة واحدة.
o وقال عمرو بن قيس السّكوني: إذا سمعت بالخير فاعمل به، ولو مرة واحدة.
o وعن وكيع والشعبي وإسماعيل بن إبراهيم بن مجمع أنهم قالوا:كنا نستعين على حفظ الحديث بالعمل به.
· إذا وطن طالب العلم نفسه على العمل بما يتعلمه من العلم، ولو مرة واحدة، كان ذلك تدريباً له وتعويداً على العمل.
· النفس إذا عوِّدت على أمر تعودت عليه وسهل عليها، فتتعود نفسه على العمل، ويترقى بذلك في مراقي العبودية، ولا يزال العبد يزداد بذلك من التوفيق والفضل العظيم، ويجد من البركة في حياته وأعماله ما هو من ثمرات امتثاله واحتسابه في العمل بما تعلم، نسأل الله من فضله.
· قال مالك بن دينار رحمه الله: (ما من أعمال البر شيء، إلا ودونه عقيبة، فإن صبر صاحبها، أفضت به إلى رَوح، وإن جزع رجع).
· أعظم ما يعين على العمل بالعلم أن يربي الإنسان نفسه على اليقين والصبر، ولذلك تجد الإنسان لا يعصي الله تعالى إلا حين يضعف يقينه ويضعف صبره.
· اليقين يبصّر صاحبه بعظيم العقاب على المعاصي فلا يقدم عليها صاحب لبّ، ويبصّره بعظيم الثواب على الطاعات فلا يفرط فيها إلا مغبون.
· يدلّ على هذا قول النبي صلى الله عليه وسلم عن المنافقين في شأن صلاتي الفجر والعشاء: (ولو يعلمون ما فيهما لأتوهما ولو حبواً).؛ فكان ضعف العلم اليقيني بالثواب سبباً في زهدهم فيه.

أبو زكريا
_13 _January _2015هـ الموافق 13-01-2015م, 01:35 PM
پخپل علم د عمل کولو په هکله د تيرو علماؤ لارښوونی
د دين د پخوانيو علماؤ رحمهم الله لارښوونه دا وه چه هرڅوک بايد په علم باندي عمل وکړي، لکه چه امام احمد رحمه الله فرمايي: ما هيڅ یو حديث ليکلې نه دې مګر عمل می پر کړې دې.
او امام سفيان ثوري رحمه الله فرمايي: ما ته د رسول الله صَلَّی الله عليه وعلی آله وصحبه وسلم هيڅ يو حديث شريف نه دې رارسيدلې مګر عمل می پری کړې دې، اګر که يو ځل هم وي.
همدارنګه امام عمرو بن قَيس السّکوني فرمايي: هرکله چه کوم حديث شريف واوری نو اګر که یو ځل هم وي خو عمل پری وکړه.
همداشان نورو امامانو لکه وکيع، شعبي، او اسماعيل بن ابراهيم بن مجمع فرمايي: چه مونږ به ددي لپاره چه حديث شريف مو یاد شي، عمل به مو پری کولو.
*کله چه يو زده کوونکې خپل ځان په دی عادت او روږدې کړي چه هر څه شرعي علم زده کړي عمل پری وکړي اګر که یو ځل هم وي، نو دا ورله په عمل کولو باندي د خپل ځان روزنه شي.
ځکه یو بنده چه په يو کار باندي عادت او روږدې کړي نو هغه يی عادت وګرزي، او هغه کار بیا ورته آسان شي، نو همداشان په خپل علم باندي عمل کول يی هم عادت شي، او له همدی لاری د عبوديت او بندګۍ لوړو درجو ته پری پورته شي، او د توفيق او د الله تعالی د مهربانۍ لويه برخ ورته په لاس ورشي، او پخپل ژوند او کاروبار کښی ورته پر خپل علم باندي د عمل کولو په نتيجه کښی ډير برکت ور په برخه شي، الله جلّ جلاله دي پر مونږ ټولو باندي خپله مهرباني وکړي.
*پر علم باندي د علم کولو لپاره ښه طریقه دا ده چه بنده خپل ځان په یقين او صبر کولو باندي وروزي؛ له همدي کبله انسان د الله تعالی په نافرمانۍ او سرکښۍ کښی هله واقع کيږی چه یقین او صبر يی کمزورې شي.
*یقین یقین کونکې په دي پوهوي چه د الله تعالی نافرماني او له هغه څخه سرکښي د الله جلّ جلاله د لوي عذاب سبب کيږي، نو عقلمند انسان هيڅکله د الله جلّ جلاله نافرماني او له هغه څخه سرکښي نه کوي، همدارنګه ورته ښوونه کوي چه د الله سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى صحيح عبادت او بندګي او د هغه تابعداري کول د لويو لويو ثوابونو سبب کيږي، نو په دي لار کښی له ډير تاواني انسان پرته بل څوک کوتاهي او تقصير نه کوي.
لکه چه رسول الله صَلَّی الله عليه وعلی آله وصحبه وسلم د سهار او ماسخوتن لمانځه کښی د منافقانو حال بيانوي او فرمایی: )ولو يعلمون ما فيهما لأتوهما ولو حبواً(.
ترجمه: کچيری دوي )منافقین( په دي پوهيدې چه په دي دواړو لمونځونو کښی څومره لوي ثوابونه او اجرونه دي نو که نور يی توان نه وو که په خاپوړو )خاړپوڅو( به ورته راغلي وو.
نو څرګنده ده چه دوي ځکه په دغه دواړو لمونځونو کښی بي پرواهي کوي چه ددي لمونځونو په ثواب باندي ددوي یقین ډير کمزورې دې.